Luty w tym roku jest wyjątkowo długi, 29 dni. Nie pisałem już prawie dwa tygodnie, co nie oznacza, że w tym czasie nic się nie działo. Regularnie atakowałem GOBL-L za pośrednictwem telefonu. Otrzymałem ofertę nie do odrzucenia, nie będę się odwoływał tj. dostanę orzeczenie I klasy, ale z następującymi ograniczeniami:
czytaj więcej
Dawno nie załatwiałem czegokolwiek w takim tempie. Mój uśmiech stosowany naprzemiennie z błagalnym tonem widocznie potrafią zdziałać cuda. 😀 Już drugi dzień po MRI dostaję informację, że opis jest gotowy do odbioru. Wprawdzie niespełna 10 minut przed zamknięciem gabinetu, a dojazd z pracy zajmuje ponad 20, ale to też nie stanęło na przeszkodzie. Szybka przerwa w pracy, samochód na szczęście nie był zasypany śniegiem i już po niespełna pół godzinie jestem na miejscu. Parafka na liście, a w drodze na parking zapoznaję się z nieszczególnie długą częścią opisową.
czytaj więcej
W wolnych chwilach nadal czytam JAR-FCL3, dzięki temu czas płynie choć trochę szybciej. Jeszcze nigdy tak mi się nie dłużyły dni. Do kliniki wstawiam się kilkanaście minut przed umówioną godziną badania. Nawet nie jestem zdziwiony, że będę musiał za nie zapłacić (MRI z angiografią kosztuje prawie 800 PLN), bardziej niepokojące jest to, że poza nagłymi przypadkami limit na to badanie już się wyczerpał, a jest dopiero końcówka lutego.
czytaj więcej
Z GOBL-Lu udało mi się wynieść kserokopię notatki z badania przez tamtejszą specjalistkę neurologii. Miałem chociaż jakiś punkt zaczepienia, z którym bez zbędnej zwłoki (wczoraj cały dzień intensywnej pracy, w tym jedno duże spotkanie wieczorem) usiłowałem udać się do swojego lekarza rodzinnego (nota bene specjalisty neurologii dziecięcej). Okazało się jednak, że wstawienie się w rejestracji o 14:28, kiedy to lekarz zaczyna przyjmować od 14:30 jest niewystarczające – moherowe babcie i matki na urlopach macierzyńskich z małymi dziećmi, które mają czas warować pod drzwiami od rana zajęły już wszystkie miejsca, a dla znajdującego się w nagłej potrzebie ciężko pracującego niewolnika, któremu zabierana jest ponad połowa zarobków utrzymywany z nich lekarz czasu już nie znajdzie. Pozostaje wizyta prywatna.
czytaj więcej
Z trzech Centrów Medycyny Lotniczej wybrałem to we Wrocławiu. Zdecydowała bliskość Poznania oraz zbieg z wyjazdem businessowym do stolicy Dolnego Śląska. Bliskość geograficzna (168 km) nie oznacza, że można tam sprawnie dojechać, zajęło mi to 3:15, jazda podczas dość intensywnych opadów deszczu po drogach dostosowywanych do standardu "schetynówek". Przy okazji miałem okazję przekonać się jak fantastyczne jest nocne oznakowanie remontów drogowych. 😉
czytaj więcej
O miłości do samolotów i wszystkiego, co wiąże się z lataniem mógłbym naprawdę dużo mówić. U mnie zaczęło się to w niewyjaśnionych okolicznościach wiele lat temu, gdy byłem jeszcze w szkole podstawowej. Nie wiem jak, nie miałem wówczas okazji nawet polecieć samolotem, ale jakoś tak wewnętrznie czułem, że musi to być wspaniałe. Nie myślałem nawet o widokach za oknem, w zasadzie to nie pamiętam o czym myślałem. Dawało mi to motywację do nauki, choć z nią nawet bez tego zazwyczaj nie miałem większych problemów.
czytaj więcej
